‘Ik heb zin in quiche’, zei B aan de telefoon. Hij stond op het punt om in de trein te stappen na een lange werkdag en ik was thuis aan het nadenken over wat we vanavond zouden eten. Toevallig had ik vorige week al een hele preitaart in m’n eentje opgegeten (in drie etappes, dat…
…ja, die heb ik natuurlijk niet zelf uitgevonden. De credits hiervoor gaan naar het Engelstalige kookblog Smitten Kitchen.
Cacio y pepe; wie wel eens in Rome is geweest, heeft ’t ongetwijfeld geprobeerd. Zo niet: je hebt wat gemist. Subliem in z’n eenvoud is deze pasta met saus van pecorino en zwarte peper. En eh ja, dat is letterlijk alles dat erin zit.
Huh, kan dat lekker zijn?
Ja, dat kan.
Sterker nog, dat smaakt geweldig.
Een eenpersoonsportie van iets maken vind ik een van de moeilijkere dingen in de keuken. Ik maak al gauw te veel, te weinig, de verhoudingen kloppen niet of het smaakt niet-voor-herhaling-vatbaar. Terwijl 2 porties maken niet altijd handig is – bijvoorbeeld omdat ik de rest van de week samen of elders eet. Dus ja, dan…
Ultiem comfort food, deze pastaschotel uit de oven. Na een fijne dag wandelen hadden vriendinnetje E en ik zin in een lekkere pan goed voedsel, niet al te ingewikkeld om te maken. We hadden bovendien twee hongerige mannen die ook zouden aanschuiven – en dus besloten we een ovenpasta te fabriceren. Deze versie is lichtjes…
Vriendinnetje J kwam afgelopen week eten en zij eet nu om medische redenen geen tarwe en koemelk. “Als ik je maar niet tot last ben”, appte ze al, maar dat is natuurlijk totaal niet het geval. Integendeel – beide vind ik makkelijk te vervangen, zeker als je een beetje creatief bent. Uit m’n nieuwe kookboek…