Ja hoi eh Suus, kook jij ooit nog wel? Nou, niet zo vaak eerlijk gezegd – maar wel vaker dan ik erover blog, hoor. Zo deed ik in juli een challenge met mezelf waarbij ik 30 dagen lang thuis at aan m’n eigen keukentafel. Op Instagram terug te vinden onder de hashtag #denieuwekeukentafel. Inmiddels is…
Een groezelige, uitgeknipte kopie van een krantenknipsel uit 2008 is het, dit recept dat ooit in de Volkskeuken verscheen. Ik bewaar het voorin mijn exemplaar van De studentenkookgids: soep. Net als overigens een uit NRC Next gescheurd recept voor paasbrood van Janneke Vreugdenhil – wat dat op die plek doet, is me een raadsel, maar ik weet het…
Toegegeven: de állermakkelijkste pastamaaltijd komt uit een pot ‘saus voor over de pasta’. Maar kom op jongens, zo’n rode saus met wat kruiden is zó gemaakt, daar heb je meneer Heinz echt niet voor nodig.
Pasta met rode saus is fijn, want het is snel klaar, smaakvol en er zijn opties te over. Gooi er wat groenten doorheen (courgette, broccoli of wat verder nog in de groentela ligt), maak er pasta puttanesca van (met ansjovis, olijven, kappertjes en verse peterselie) of schep er wat mascarpone doorheen en je hebt een heerlijke roomsaus, bijvoorbeeld met zalmsnippers erdoor. Hier in huis is pasta alla norma favoriet: bak wat aubergine op, gooi het door de saus en garneer de boel met verse basilicum en ricotta.
Maar soms heb je geen zin in poespas. Of liever gezegd: soms kom je laat, moe en met lege maag thuis en is een half uur in de keuken staan wel het laatste waar je nog zin in hebt. En soms is je portemonnee leeg omdat je net iets te vaak bij je favoriete Italiaan hebt gegeten. Op die dagen is ‘gewoon’ pasta met rode saus heel voldoenend.
Ik schreef het maandag al: nu ik in Amsterdam woon en fulltime werk, eet ik veel minder vaak samen met vrienden. Des te meer waardeer ik de dagen dat ‘t wel gebeurt. Zoals afgelopen dinsdag, toen ik na mijn werk in de trein naar Leiden stapte voor een eetdate met vriendinnetje I. Haar ken ik al sinds ik in 2009 begon met studeren (ofwel: we go waaaaay back ;)). En hoewel er ook tijden zijn geweest dat we elkaar weinig zagen – zij een jaar in Australië, ik vijf maanden in Taiwan – heeft dat onze vriendschap niet in de weg gestaan.
Wat is er veel veranderd in korte tijd. Stond ik in mijn studententijd nog graag avond na avond met vrienden achter het fornuis, de laatste maanden is mijn motto: als het maar simpel en lekker is. Als ik na een werkdag thuis kom – meestal zo tussen half zeven en half acht – ben ik moe, gaar en hongerig. Dan wil ik niet meer eindeloos in de keuken staan, maar lekker op de bank hangen met een bord Goed Voedsel.