Snelle pizza met courgette en veldslapesto

De laatste tijd gaan B en ik nogal vaak pizza eten bij O’Panuozzo. Dat is namelijk de beste pizzeria van Utrecht, als je het mij vraagt. Volgens de gastheer halen ze al hun ingrediënten uit Italië. Dat levert geweldige pizzacombinaties op – gedrochten als de pizza Hawaii zul je hier niet vinden, en ook klassiekers als de quattro stagioni vind je niet op deze kaart. Wat wel? Mozzarella speciale (met warme gesmolten buffelmozzarella, pecoino én koude buffelmozzaralla als topping), allerlei pizza’s met goeie Italiaanse worstjes en een vegetariana om je vingers bij af te likken.

Ook prettig: de dessertkaart bestaat uit één optie – tiramisu – en ze schenken lekkere wijn voor 3,75 euro per glas. Waar vind je dat nog in Utrecht?! Nou, bij O’Panuozzo dus.

Goed, gisteren aten we ook pizza, maar nu eens niet bij O’Panuozzo. Op de cover van de laatste AllerHande stond namelijk een foto van deze pizza en daar werd ik meteen superenthousiast van. Terecht, zo bleek.

Melanzane alla parmigiana

Aubergine is misschien wel m’n lievelingsgroente, Italiaans m’n favoriete keuken. Combineer die twee en je hebt een ovenschotel om bij weg te dromen. Dat ik dit gerecht – dat niet moeilijk is, maar wel een uur bereidingstijd vergt – gisteren na een lange werkdag wilde maken, zegt genoeg. En ach, om acht uur eten past wel bij de mediterrane keuken toch?

PS. Oké ik geef toe, deze maaltijd ziet er niet uit op de foto. Maar geloof mij, het is supergoed.

De perfete spaghetti cacio y pepe

…ja, die heb ik natuurlijk niet zelf uitgevonden. De credits hiervoor gaan naar het Engelstalige kookblog Smitten Kitchen.

Cacio y pepe; wie wel eens in Rome is geweest, heeft ’t ongetwijfeld geprobeerd. Zo niet: je hebt wat gemist. Subliem in z’n eenvoud is deze pasta met saus van pecorino en zwarte peper. En eh ja, dat is letterlijk alles dat erin zit.

Huh, kan dat lekker zijn?
Ja, dat kan.

Sterker nog, dat smaakt geweldig.