Tijdens onze vakantie in Zweden maakten Tom en ik een dagtripje naar Örebro. Die stad ligt op ongeveer twee uur rijden vanaf onze verblijfplaats. Voor Nederlandse begrippen best een eind, maar op reis door landschappen in alle kleuren groen en een felblauwe hemel is helemaal niet vervelend.
Een stedentrip met mijn liefste is altijd leuk: meestal bestaat onze dag uit eindeloos rondslenteren door alle straatjes, pleinen en parken van de stad, terwijl we van het ene leuke eettentje naar het volgende hoppen. Ik maak mezelf graag wijs dat het alleen maar goed is dat ik de plaatselijke horeca steun. ;-)
Drie jaar geleden was ik al eens met mijn moeder een dagje naar Örebro geweest, dus ik wist wat ik kon verwachten: een gezellige studentenstad die mooi en voor Zweedse begrippen vrij groot is en waar genoeg te doen is om je een hele dag te vermaken.
En nu komt het: alleen voor de pizza zou ik al nog eens terugrijden.
In Örebro at ik namelijk de beste Pizza Margherita in jaren. Nu moet je weten dat ik in pizzeria’s meestal geen Pizza Margherita bestel. 9 van de 10 keer is dat namelijk een cheap ass geval met wat tomatensaus en geraspte-kaas-uit-een-zakje (als het al 100 procent kaas is en geen ‘Melta‘). Dat vind ik mijn geld – en eetlust – niet waard. Geef me dan maar zo’n zelfde geval, maar dan als Pizza Siciliana belegd met ansjovis, kappertjes en olijven. Of met salami als ik zondig doe.
Maar toen we door de geur van Italië naar Paolo’s zaakje werden getrokken en ik de Margherita van een van de andere gasten zag, was ik overtuigd: dat ga ik ook eten. Tomaat, mozzarella en basilicum, stond op het menu. Zoals het hoort.
De legende is dat de Pizza Margherita is vernoemd naar de Italiaanse koningin Margherita van Savoye, omdat de pizza de kleuren van de Italiaanse vlag heeft: rode tomaat, witte mozzarella en groene basilicum.
Nou jongens, zoals ik zei: deze pizza was ge-wel-dig. Net als de Pizza Diavola (met pittige salami) die Tom had, trouwens. Geen allegaartje van te veel ingrediënten, maar subliem in zijn eenvoud. Een perfect dunne en zeer smaakvolle korst die precies goed gaar was – niet half-deeg, geen aangebrande randen of onderkant – en belegd met de beste producten. Ik overdrijf niet als ik zeg dat ik me even in een steegje van een Italiaanse stad waande. Alleen het modern en stijlvol ontworpen hipster-interieur van Paolo’s verraadde dat we toch echt zaten te lunchen in Noord-Europa. ;-)
 |
 |
Tom in actie. (Ofwel: ik had natuurlijk alleen deze bewogen foto gemaakt van hem en zijn pizza.)
Ook leuk trouwens: Paolo’s heeft een kleine zelfbedieningsbar waar je niet alleen gratis koud kraanwater kunt tappen, maar waar ook allerlei grote flessen staan met smaakvolle soorten olijfolie en azijn, plus stukjes (oud) brood om te dippen. Je mag er onbeperkt van pakken – for free.
Het restaurantje heeft verder geen echte bediening, alleen een paar dames die de bar bedienen en borden serveren en ophalen. Je bestelt aan de bar, betaalt vooraf en pakt zelf je bestek uit een la. Voordeel van deze formule is dat de prijzen lager kunnen blijven: ik betaalde 79 kronen voor mijn pizza (8,50 euro) en Tom 99 kronen voor de zijne (10,80 euro). Gezien de prijzen in Zweedse restaurants is dat zeer schappelijk, zeker met deze setting en locatie. Paolo’s ligt om de hoek van het kasteel (Slott), midden in het centrum van Örebro.
 |
 |
O, ik zou hier nog uren over kunnen doorpraten, maar de boodschap lijkt me duidelijk: ben je toevallig eens in de buurt van deze Zweedse stad (waar het sowieso goed toeven is!), ga dan naar Paolo’s. Behalve pizza hebben ze er ook salades, panini’s en gebak.
En last, but not least: geweldige koffie. Deze kopjes deden niet onder voor de espresso in Rome.
Je vindt Paolo’s (Örebro) aan de Drottninggatan nr.1, om de hoek van het Slott). Het Italiaanse eetcafé heeft ook vestigingen in Helsingborg en Lund (bij Malmö). Kijk voor meer info op www.paoloscafe.se.
