Gemiddeld één keer per jaar heb ik een onverklaarbare craving naar pakjes&zakjesvoer. Burrito’s bijvoorbeeld, die maakte mijn stiefvader vroeger altijd. Of lasagnette; dat aten we echt nóóit dus ik heb geen idee waar die hunkering vandaan komt. Plots heb ik dan zin in dat specifieke sausje-met-smaakversterkers, het perfect gefabriceerde smakenpalet van suikers-vetten-eiwit, het gemak waarmee je zo’n maaltijd-zonder-extremen naar binnen hapt. Gelukkig gebeurt dat dus maar één keer per jaar. De rest van de tijd maak ik gewoon lekker zelf lasagne.