…ja, die heb ik natuurlijk niet zelf uitgevonden. De credits hiervoor gaan naar het Engelstalige kookblog Smitten Kitchen.
Cacio y pepe; wie wel eens in Rome is geweest, heeft ’t ongetwijfeld geprobeerd. Zo niet: je hebt wat gemist. Subliem in z’n eenvoud is deze pasta met saus van pecorino en zwarte peper. En eh ja, dat is letterlijk alles dat erin zit.
Huh, kan dat lekker zijn?
Ja, dat kan.
Sterker nog, dat smaakt geweldig. En dus ging ik na m’n laatste bezoek aan Rome (2014) al snel aan de slag om zelf cacio y pepe te maken. Helaas bleek dat, ondanks de eenvoud van het recept, niet simpel. Van harde kaas + peper een zachte, romige saus maken die niet klontert en die wél mooi gelijkmatig om de pasta heen gaat, dat lukte niet. Die eerste pogingen smaakten best oké, hoor, maar ze haalden het bij lange na niet bij wat ik in de Italiaanse hoofdstad at. (Al smaakt de pizza die je thuis maakt, hoe lekker ook, natuurlijk ook nooit naar Italiaanse pizza.)
Cacio y pepe was zo’n gerecht dat ik af en toe eens maakte, als ik geen zin had om te koken en binnen 10 minuten eten op tafel wilde. Het was niet iets dat ik mijn gasten zou voorzetten.
Maar! Toen kwam Eline gisteren eten, en die bracht een recept mee: foolproof cacio y pepe. Van Smitten Kitchen, dus. Want hóe maak je nou toch een romige saus van niets meer dan pecorino, peper, en water? De truc is om de saus koud te bereiden in de keukenmachine – en dus niet in de pan op het vuur, zoals de meeste andere recepten doen. Je maakt een soort saus van pesto-achtige dikte, en die meng je pas op het laatst door de gekookte pasta, met eventueel nog een beetje kookwater om ‘m smeuiiger te maken.
We hadden ons bord al half leeg, dus de foto zegt niet alles. Het feit dat dit recept nu op EAT staat, wil een stuk meer zeggen. ;-)
Je hebt nodig (voor 2 porties)
- 200 gram spaghetti of iets vergelijkbaars (ik had buigotini, een soort dikkere spaghetti, en je kunt ook linguine gebruiken)
- 100 gram pecorino
- véél versgemalen zwarte peper
- beetje koud water
1. Kook de pasta volgens de gebruiksaanwijzing. Rasp intussen de pecorino fijn en doe ‘m in de blender. Voeg flink wat zwarte peper toe (het recept heet niet voor niets cacio y pepe ;-)) en maal fijn in de keukenmachine. Het wordt nu nog een korrelig geheel.
2. Voeg nu voorzichtig steeds 1 eetlepel koud water toe en blend. In totaal had ik ongeveer 4 eetlepels water nodig, maar kijk vooral hoe dat bij jou is. Het moet een dikke saus worden (ongeveer de dikte van roomkaas), zeker niet te vloeibaar.
3. Giet de pasta af; bewaar een kopje kookwater. Meng de kaassaus door de pasta en voeg zo nodig een scheutje kookwater toe. Serveer direct.
Lekker met een frisse rauwkostsalade.
Het originele recept vind je hier op Smitten Kitchen.